توسعه و گسترش فضای دیجیتال، موجب گرایش بیشتر معاملات و تراکنشهای مالی به سوی دیجیتالی شدن میشود. که این روند، پیدایش ارزهای دیجیتال را در پی دارد.
ارز دیجیتال یا Cryptocurrency ارزی است که برای مبادلات و پرداختهای آنلاین استفاده میشود و به صورت پول دیجیتالی عمل میکند. این ارزها بر بستر بلاکچین بوده و از رمزنگاری برای امنیت تراکنشها استفاده میکنند. ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکز دارند، به این معنی که تبادلات مستقیم بین افراد را بدون واسطههایی مانند بانکها، ممکن میسازند. اصلیترین هدف پیدایش ارزهای دیجیتال، ایجاد پولی بود که قابلیت جایگزینی پولهای فیزیکی را داشته باشد و همچنین امکان تبادلات بدون واسطه را فراهم آورد.
یکی از ویژگیهای اصلی ارزهای دیجیتال، عدم وابستگی به دولتها و سیستمهای مرکزی است. به این معنی که دولتها نمیتوانند این ارزها را تولید یا کنترل کنند. این ویژگی باعث شفافیت بیشتر در تراکنشها و وضعیت مالی ارزهای دیجیتال میشود.
انواع ارزهای دیجیتال:
ارزهای دیجیتال به دو دستهی اصلی تقسیم میشوند: کوینها و توکنها. تفاوت این دو دسته را وجود یا عدم وجود بلاکچین شخصی رقم میزند. به عبارتی، کوینها روی بلاکچین خودشان ایجاد میشوند، مانند بیتکوین. اما توکنها برای یک کاربرد خاص، روی بلاکچینهایی که از قبل وجود دارند ساخته میشوند.
برخی از مزایا و معایب استفاده از ارزهای دیجیتال عبارتند از:
مزایا:
غیرمتمرکز بودن آنها که سبب امنیت بیشترشان میشود.
حذف بانکها و عدم توانایی آنها در مدیریت تراکنشها
فراهم شدن امکان دسترسی به خدمات مالی در بسیاری از کشورها که از سیستم بانکی مناسبی برخوردار نیستند.
امکان کسب درآمد ارزی با وجود محدودیتهای مالی اعمال شده بر ایران.
معایب:
ریسک بیشتر استفاده از ارز دیجیتال به دلیل تغییرات و نوسانات لحظهای آن.
مصرف بسیار زیاد برق برای استخراج آنها.
امکان کلاهبرداری به دلیل عدم وجود نظارتهای قانونی و دولتی.
زمانبر بودن پروسهی شناخت بازار ارزهای دیجیتال.